در زندان‌های بیداد
اکنون
از خونِ کدامین جوان
می‌شکوفد
هزاران گلِ ارغوان؟

شعله‌های تازیانه
بر پیکر کدامین دلاور
آتش می‌زند؟

که خون می‌چکد
اکنون
از جدارِ زخم‌های دیرین.

آن گلزخم‌ها
با شراره‌های آتش
می‌رویند
تا ستارگانِ سحر،
در شبِ خونین
بر آیند.

بگذار
تا فریادِ عاشقان
از کرانه‌های دور
بگذرد.

خون سروقدان
ریخت
بر خاکِ تیرباران .

این بانگِ آزادی
نمی‌ماند در بند؛
از هر سوی این حصار
می‌کشد فریاد.