مسجد آباد ولی خانه خرابیم همه

خانه ویرانه شد و فکر ثوابیم همه

هر که دارد خرَد امروز پیِ آبادیست

ما پیِ منبری و روضه‌ی نابیم همه

اهل عالم پیِ اعجازِ خِرَد بوده و ما …

در پیِ معجزه‌ی هاون و آبیم همه

وقتِ هشیاریمان مست شدیم و امروز …

جایِ بیدار شدن تشنه‌ی خوابیم همه

چشم بگشا که کنون چشم گشودن هنر است

تا ببینی که گرفتارِ سرابیم همه

هم زِ باطل شدنِ عمر گران می‌سوزیم

هم در این آتش سوزنده کبابیم همه

نیست در مسلک‌شان جز قفس و چوبه‌ی دار

عاقبت طعمه‌ی زنجیر و طنابیم همه

پس بپاخیز که دیگر نشود باورشان

که کفِ مانده به گرداب و حبابیم همه

گرچه خورشیدِ سپهریم و پر از پرتو نور

بر دلِ تیره‌ی شب تیرِ شهابیم همه

ما همان ملتِ ویرانگرِ استبدادیم

چون دماوند پر از سنگِ مذابیم همه