آخرین به روز رسانی سهشنبه, فوریه 20, 2024
از سقفِ نمکشیدهی زندانها
ماشینِ چرخ کردنِ انسانها
فریادِ ناتمامِ خیابانها
خون بود توی حنجرهی تاریخ
من شعلهی رسیده به بنزینم
چیزی بهغیر درد نمیبینم
پروانهایست در دلِ غمگینم
چسبیده بر صلیبِ خودش با میخ
مردم نگاه کرده و خاموشند
در فکر نان و بستر و آغوشند
خون است توی جام که مینوشند
با تکههایی از جگرم بر سیخ
از خاطراتِ مبهمی از شادی
از بغضِ در گلو که فرو دادی
از عشق مینویسم و آزادی
با ناخنِ کشیده شده از بیخ
23 ژوئن 2014 ۹
1 سالپیش