در ضرورت یک هوشیاری تاریخی در برابر موج ویرانگر نوکیسگی/ مرضیه محبی

آن‌ها نمی‌دانند با پول‌های بادآورده چه کنند و چگونه همگنان و دوستان و آشنایان و مردم کوچه و بازار را مجاب نمایند،  که پله‌های ترقی و تمدن و مکنت و ثروت را به‌سرعت برق و باد بالا رفته و اینک در زمره‌ی اشراف و اعیان افسانه‌ای درآمده‌اند. گاه در مراسم عروسی و عزا جلوه‌هایی بدیع […]...

ادامه مطلب

نگاهی به سیاست اعدام در پی جنگ دوازده‌روزه/ مرضیه محبی

جنگ دوازده‌روزه بین ایران و اسرائیل، یکی از شدیدترین درگیری‌های نظامی منطقه در دهه‌های اخیر و پایان نزدیک به نیم‌قرن رویاپردازی سران جمهوری اسلامی برای محو اسرائیل از پهنه‌ی هستی بود. این درگیری با حملات غافلگیرکننده‌ی اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای، پایگاه‌های نظامی، ترور افسران عالی رتبه‌ی سپاه، ارتش و دانشمندان برنامه‌ی هسته‌ای ایران آغاز شد […]...

ادامه مطلب

جنسیت، طرد و فقر و زنان زندانی عادی/ مرضیه محبی

زندگی زنان زندانی، بیش از زنان آزاد، دستخوش تبعیض جنسیتی است. زنانی که تهیدستی و بیخانمانی آنان را به ورطه‌ی انتخاب ناگزیر زندگی مجرمانه پرتاب می‌کند، به حذف و طرد نیز گرفتار می‌شوند و نظام اجتماعی آن‌ها را در حکم یک‌ مازاد غیر قابل استفاده به برهوتی تبعید می‌کند که حق انسان بودن هم از […]...

ادامه مطلب

زنان و تسخیر خیابان/ مرضیه محبی

از پانزدهم فروردین که رهبر جمهوری اسلامی با خیزی بلند از سر اصول و قواعد فقه و شرع و حقوق و اخلاق عبور کرده و با وضع مفهوم «حرام سیاسی» میدان جنگ دیگری علیه زنان برآراسته و همه‌ی نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی و آشکار و پنهان خود را به دستگیری، آزار و تعرض […]...

ادامه مطلب

حیات برهنه‌ی کودکان بی‌شناسنامه‌ی بلوچ/ مرضیه محبی

من از افسون آن نگاه‌ها رها نمی‌شوم و نمی‌توانم بفهمم آن فروغ روشن دیدگان کودکانی که در حمله‌ی موشکی پاکستان به روستایی در سراوان، واقع در سیستان و بلوچستان ایران برای همیشه فروبسته شد، از گردش خون کدام نژاد و کدام ملیت و کدام قوم حاصل شده بود که هرگز نتوانستند رخت تابعیت ایران را […]...

ادامه مطلب

رنج‌های «جواد روحی» و مسئولیت بشر/ مرضیه محبی

نظام قضایی جمهوری اسلامی از روزهای نخست خود تاکنون امنیت‌گرایی را پیشه کرده و حفظ وضع موجود را دستمایه‌ی هر نوع سرکوب و نقض گسترده‌ی حقوق بشر قرار داده است. در ایران دستگاه قضایی مستقل نداریم. اصل ۵۷ قانون اساسی می‌گوید «قوای حاکم در جمهوری اسلامی عبارتند از قوه‌ی مقننه، قوه‌ی مجریه و قوه‌ی قضاییه […]...

ادامه مطلب

لایحه عفاف و حجاب: پادگانی به وسعت یک کشور/ مرضیه محبی

زنان ایران نزدیک به یک سال است که پنجه در پنجه‌ی یکی از خشن‌ترین و مستبدترین  نظام‌های حاکم بر جهان انداخته و همه‌ی دقایق زیست جهان خود پس از جان باختن مظلومانه‌ی مهسا امینی را سرشار از حلاوت مبارزه‌ای جدی، شجاعانه و ‌پیگیرانه برای دستیابی به آزادی کرده‌اند. آنان حجاب اجباری را به مثابه نماد […]...

ادامه مطلب

شبکه‌ی نمایش خانگی قربانی تازه‌ی سرکوب/ مرضیه محبی

در ایران هنگامی که تلویزیون انحصاری حاکمیت، همه‌ی دریچه‌های دگراندیشی را بست و همه‌ی راه‌های نفوذ افکار و اعتقادات و گفتمان‌های موجود را با وسواسی وصف‌ناپذیر مسدود کرد و به عنوان بازوی دستگاه‌های امنیتی بخشی از رسالت سرکوب حاکمیت را هم به گردن گرفت و برخی گویندگان و خبرنگاران خود را به بازجویی و شرکت […]...

ادامه مطلب

خدمت نظام وظیفه و مصائب بیشمار آن/ مرضیه محبی

هستی، هویت و سرنوشت آدمیان در دوران مدرن، بر بنیان نسبت آن با دیوارها تعین می‌یابد. با پدیدار شدن مفهوم دولت مدرن در سپهر زندگی بشر، دیوارهای مرزی، هم‌چون تیغه‌های نامرئی یک چاقوی تاریخی، آدمیان را از یکدیگر جدا کرده و هر یک از آن‌ها را تبعه‌ی یک دولت به حساب آوردند و بر پیشانی […]...

ادامه مطلب

جمهوری اسلامی و دیوار بلند جابه‌جایی زندان‌ها/ مرضیه محبی

باید چنین انگاشت که زندان و به طور کلی مجازات‌ها، برای حذف جرم‌ها در نظر گرفته نشده‌اند؛ بیش‌تر برای تمایزگذاری جرم‌ها و توزیع و استفاده از آن‌ها در نظر گرفته شده‌اند. زندان و مجازات‌ها آن‌قدرها هم رام و مطیع کردن تخطی‌کنندگان از قانون را در نظر ندارند، بلکه تمایل دارند که تخطی از قانون را […]...

ادامه مطلب

هوش مصنوعی، اضطراب‌ها و امیدهایش/ مرضیه محبی

امروز «هوش مصنوعی»، به مثابه یک نقطه‌ی عطف در زندگی بشر، دست اندر کار تغییر همه‌ی ابعاد زندگی، از کار گرفته تا پژوهش‌های اجتماعی و از جراحی گرفته تا فلسفه‌ورزی و از تولید انبوه گرفته تا آموزش کودکان و تحقق دموکراسی شده است. تصویر ربات‌های هوشمندی که جهان را گام به گام تسخیر می‌کنند، هم […]...

ادامه مطلب

حق بر شهر و ‌تولید شهر ایدئولوژیک در شیراز/ مرضیه محبی

«برای سازماندهی فضای اجتماعی دو راه وجود دارد. نخستین راه هدفی از پیش تعیین شده را دنبال می‌کند. این شیوه، اقتدارگرایانه، عقلانی و تقلیل‌گرایانه است. این شیوه با میل به کنترل رخدادها و افراد توسط کسانی که وظیفه‌ی درک سازماندهی و تولید را بر عهده دارند، انجام می‌شود. شیوه‌ی دیگر ایجاد فضای اجتماعی، فرایند زنده‌ای‌ست […]...

ادامه مطلب