زندانیان

تماشاخانه و روح: نگاه بیپروای فوکو به تئاتر وحشت اعدام/ افشین داوودی
صحبت از اعدام در ملاعام، فراخوانی تصویری اولیه است: جمعیتی گردآمده در میدانی، سکویی غرق در نور خورشید یا سایه، و آن سیمای رعبانگیز محکوم. صحنهای که هم باستانی بهنظر میرسد و هم به شکلی ناراحتکننده. بیشتر مخالفتهای مدرن با این عمل، بر مبانی حقوق بشری، همدلی و آن انزجار عمیقی استوار هستند که از […]...
ادامه مطلب
توسط:
افشین داوودی
از مرگاَرزان تا داربستهای معاصر/ رضا هریسی
اعدام در ملاعام، پدیدهای که در آن، واپسین لحظات حیات یک انسان به تماشای عمومی گذاشته میشود، فراتر از یک مجازات صرف و به تعبیر مارسل موس یک «امر اجتماعی تام» محسوب میشود که تمامی ابعاد زندگی یک جامعه (حقوقی، سیاسی، دینی، اقتصادی، اخلاقی و فرهنگی) را در بر میگیرد. در حالی که روند جهانی […]...
ادامه مطلب
توسط:
رضا هریسی
حمله به زندان در شرایط جنگی؛ راهحل یا تراژدی؟/ مجید شیعهعلی
در تاریخ جنگهای معاصر سابقهی تهاجم نیروی هوایی به زندانها وجود دارد. در برخی از موارد این اتفاق نتیجهی بیدقتی یا خطا در اجرای عملیات اصلی است. یکی از تلخترین این موارد عملیاتی است که ناتو در پاسخ به سرکوبهای قومی ارتش صربستان علیه آلبانیاییتبارهای کوزوو انجام داد. در این عملیات که در ماه می […]...
ادامه مطلب
توسط:
مجید شیعهعلی
روایتهایی از درون مرز تاریکی؛ گفتگو با سه زندانی محکوم به اعدام/ امیر آقایی
وقتی از اعدام سخن میگوییم، فقط دربارهی «پایان یک زندگی» حرف نمیزنیم، بلکه دربارهی زنجیرهای از فقر، بیعدالتی و فراموشی سخن میگوییم؛ دربارهی مسیری میگوییم که آرامآرام یک «انسان» را به نقطهی بیبازگشت میکشاند. در لایههای زیرین جامعه، آنجا که صدای ضعیفترینها کمتر شنیده میشود، قصههایی جریان دارد که هرگز در سطر اول اخبار نمینشیند؛ […]...
ادامه مطلب
توسط:
امیر آقایی
هر اسم، یک زندگی؛ هر اعدام، یک تکه از ما/ محمدصابر ملکرئیسی
نمیدانم از کجا شروع کنم؛ از روزی که وارد بازداشتگاه اطلاعات زاهدان شدم؟ یا از شبی که اولین خبر اعدام رفیقهایم را شنیدم؟ بیستویک ماه آنجا بودم، در میان دیوارهایی که نه تنها جسم آدم را، بلکه روحش را نیز حبس میکردند. جایی که بیشتر آدمها نه دزد بودند، نه قاتل؛ سیاسی بودند و عقیدتی […]...
ادامه مطلب
توسط:
محمدصابر ملکرئیسی
دخالت توبه در امر قضایی و یادآوری توابسازی؛ گفتگو با صدیقه وسمقی/ علی کلائی
در نیمهی اول تیرماه ۱۴۰۳ و در بحبوحهی دوران پس از سقوط بالگرد ابراهیم رئیسی و آمادهسازیها برای انتخاب رئیس دولت چهاردهم جمهوری اسلامی، رئیس قوهی قضاییه شیوهنامهای را ابلاغ کرد که به نظر میآید اگر در فضای دیگری بود، محل بحثها و نظرهای بسیاری میشد. نام شیوهنامهی ابلاغی، «شیوهنامهی احراز توبه» است و با […]...
ادامه مطلب
توسط:
علی کلائی
رنجهای «جواد روحی» و مسئولیت بشر/ مرضیه محبی
نظام قضایی جمهوری اسلامی از روزهای نخست خود تاکنون امنیتگرایی را پیشه کرده و حفظ وضع موجود را دستمایهی هر نوع سرکوب و نقض گستردهی حقوق بشر قرار داده است. در ایران دستگاه قضایی مستقل نداریم. اصل ۵۷ قانون اساسی میگوید «قوای حاکم در جمهوری اسلامی عبارتند از قوهی مقننه، قوهی مجریه و قوهی قضاییه […]...
ادامه مطلب
توسط:
مرضیه محبی
عدم پاسخگویی برابر با تداوم شکنجه و رفتار غیرانسانی/ رها ثابت سروستانی
پاسخگویی مسئولان در برابر مردم، خواستههای شهروندان را در راس حکمرانی مینشاند و رهبران را در عمل به عنوان خدمتگزاران مردم معرفی میکند. به واسطهی اصل پاسخگویی نه تنها مطالبات شهروندان به نحو مطلوبی قابل حصول میگردد بلکه مشروعیت نظام سیاسی نیز به طور قابل توجهی با اقبال و حمایت عمومی روبهرو خواهد شد. پاسخگویی […]...
ادامه مطلب
توسط:
مدیر
آزادسازی از مجازاتهای سخت و آزاردهنده/ احسان حقی
یکی از واکنشهای کیفری که در حال حاضر در تمامی نظامهای کیفری در شمار مجازاتهای قانونی قرار دارد، مجازات سالب آزادی یا حبس است. این مجازات در دورههایی همراه با تحمیل شرایط سخت بر زندانیان بوده و این شرایط سخت، جزئی از مجازات قانونی به شمار میرفته است. برای نمونه قانونگذار با پیش بینی «حبس […]...
ادامه مطلب
توسط:
احسان حقی
جمهوری اسلامی و دیوار بلند جابهجایی زندانها/ مرضیه محبی
باید چنین انگاشت که زندان و به طور کلی مجازاتها، برای حذف جرمها در نظر گرفته نشدهاند؛ بیشتر برای تمایزگذاری جرمها و توزیع و استفاده از آنها در نظر گرفته شدهاند. زندان و مجازاتها آنقدرها هم رام و مطیع کردن تخطیکنندگان از قانون را در نظر ندارند، بلکه تمایل دارند که تخطی از قانون را […]...
ادامه مطلب
توسط:
مرضیه محبی
دیوار حاشای جمهوری اسلامی در باغموزهی قصر/ باربد گلشیری
از نوادر است که قدرتها یادمانی در مذمت یا حتی نقد اعمال خود بنا کنند. رویاپردازیست اگر بر سنگی در واتیکان حتی به خط خفی نقر کنند mea culpa، مگر نشانی کوچک باشد از قرنها جنایت کلیسای کاتولیک. و آیا مسجدی در جهان هست که از بلندگوهایش بابت آیهی ۳۳ سورهی مائده عذرخواهی کند؟ یا […]...
ادامه مطلب
توسط:
باربد گلشیری
آیا حفظ حافظهی تاریخی جنایات صورتگرفته بخشی از حقوق بشر است؟/ مهناز شریعت
تعریف حافظهی تاریخی و تفاوت آن با تاریخ اگر «تاریخ» را مطالعهی رسمی و منظم گذشته از طریق منابع و مطالب به جا مانده از مردم در گذشته بدانیم، «حافظهی تاریخی» آن بخش از تاریخ است که از نظر اجتماعی و فرهنگی و سیاسی از طریق گروه یا جامعهای از مردم منتقل میشود. برای دانستن […]...
ادامه مطلب
توسط:
مهناز شریعت