امید یا هراس پس از آتش‌بس؟/ مجید شیعه‌علی

جنگ دوازده‌روزه تمام شد، اما شرایط جنگی تمام نشده است. سایه‌ی جنگ هم‌چنان بالای سر جامعه‌ی ایران است. تهدید جنگ، موشک‌باران، انفجار، ترور و عملیات سیستم‌های امنیتی اسرائیل در ایران هم‌چنان جدی است. ادامه یافتن وضعیت جنگی، ناتوانی حاکمیت در اقداماتی برای رفع این تهدید و تشدید بحران‌های سیاسی و اقتصادی پیشین شرایطی را ساخته […]...

ادامه مطلب

آیا مقاومت مدنی چهره‌ی حکمرانی در ایران را نیز تغییر می‌دهد؟/ مجید شیعه‌علی

کشور ما در سال‌های اخیر به‌طور مداوم بر روی آتش بوده است. اعتراضات گسترده در دی ۱۳۹۶، آبان ۱۳۹۸، اعتراض به فاجعه‌ی هواپیمای اوکراین، جنبش مهسا، اعتراض به مسمومیت‌های سریالی دانش‌آموزان و نافرمانی مدنی مداوم زنان ایرانی در برابر حجاب اجباری تنها بخشی از مقاومت جامعه‌ی ما در برابر حاکمیت بوده است. این شرایط باعث […]...

ادامه مطلب

دولت «وفاق ملی» و وعده‌هایش/ مجید شیعه‌علی

امروز دولتی در ایران بر سر کار آمده که شعار خود را وفاق ملی می‌داند؛ شعاری که بیش از دو دهه پیش نهضت آزادی –به عنوان بخشی از اپوزیسیون حکومت در داخل ایران— با انتشار بیانیه‌ای آن را مطالبه کرد و از آن زمان در فضای سیاسی کشور ما گاهی در مباحث سیاسی مجدد طرح […]...

ادامه مطلب

نقش قوه‌ی مجریه در بازنگری پرونده‌ی دانشجویان اخراجی/ احسان حقی

«حق بر آموزش» یکی از حقوق اساسی و بنیادین انسان به شمار می‌رود. به‌مانند سایر حقوق بنیادین بشر، این حق در اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده و بر تامین و تضمین آن تاکید شده است. ماده‌ی ۲۶ اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر در مقام بیان کلیات این حق چنین مقرر داشته که: «هر […]...

ادامه مطلب

از کلاس درس تا خیابان‌؛ دانشجویان در تقاطع تاریخ و تحول/ مهرناز رزاقی

در تاریخ تحولات اجتماعی، جنبش‌های دانشجویی به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل تغییرات بزرگ شناخته شده‌اند. شوروشوق دانشجویان برای حمایت از عدالت اجتماعی، برابری و اصلاحات ساختاری، به‌وضوح نشان داده که آن‌ها نیرویی قوی برای شکل‌دهی به یک جامعه‌ی عادلانه‌تر و مترقی‌تر هستند. کنش‌های سیاسی دانشجویان در طول قرن گذشته به یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی سیاست‌ورزی […]...

ادامه مطلب

آزادی دانشگاه در گرو آزادی ایران/ مهدیه گلرو

تحولات اجتماعی و سیاسی اواخر دهه‌ی هفتاد و اوایل دهه‌ی هشتاد، جنبش دانشجویی را به‌عنوان بازیگری توانمند، در معادلات قدرت معرفی کرد. جنبش دانشجویی در دوران اصلاحات (۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴) به‌عنوان نیروی پیشتاز شناخته می‌شد. فعالیت‌های جنبش، با تمرکز بر گفتمان توسعه‌ی سیاسی و اصلاحات و طرح مطالبات مدنی، از جمله کمک به استقرار و […]...

ادامه مطلب

حسین سیمایی صراف و دانشجویان «بی‌ستاره»/ هرمز شریفیان

یکی از تاریک‌ترین نقاط عملکرد و پیشینه‌ی حکومت جمهوری اسلامی ایران، گرفتن حق تحصیل از دانشجویان منتقد و اخراج و تعلیق استادان دانشگاه است که با رویکردی انتقادی نسبت به سیاست‌های حکومت عمل می‌کنند. در چنین شرایطی هم با آینده و زندگی یک دانشجو بازی می‌شود و هم با سال‌ها زحمت استادانی که معیشت خود […]...

ادامه مطلب

نگاهی به راه طی‌شده‌ی جنبش دانشجویی ایران از سال ۱۳۷۸ تا ۱۴۰۱/ علی تقی‌پور

جنبش دانشجویی ایران از اواخر دهه‌ی ۱۳۷۰ تا ۱۴۰۱ هجری شمسی نقش محوری در تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور داشته است. پس از سرکوب نیروهای چپ، ملی‌گرا و ملی‌-مذهبی در دهه‌های ابتدایی انقلاب، جنبش دانشجویی به‌عنوان نیرویی منتقد و مستقل جایگزین آن‌ها شد. دانشگاه‌ها به‌عنوان بستری برای بیان خواسته‌های آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه تبدیل به […]...

ادامه مطلب

چگونه موسیقی می‌تواند شهروندانی فعال بسازد؟/ سارا ندافیان

آیا موسیقی می‌تواند در ایجاد همبستگی در جوامع و تقویت جامعه‌ی مدنی نقش‌آفرین باشد؟ این سوالی است که برخی «موسسات برخاسته از جامعه» (Community – Based Institutions) در زمینه‌ی آموزش موسیقی سعی دارند تجربه‌هایی برای آن خلق کنند. یک نمونه از این موسسات «موسسه‌ی موسیقی جامعه» (Community Music Work-CMW) واقع در شهر پراویدنس(Providence) در ایالت […]...

ادامه مطلب

جامعه‌ی ‌مدنی ایران به‌ حمایت از حقوق زنان ادامه می‌دهد/ هرمز شریفیان

قبل‌ترها با عبارت «حقوق زنان» مشکل داشتم و از خود می‌پرسیدم: مگر ممکن است «حقوق»، جنسیتی باشد؟ با باور به «حقوق بشر»، حقوق زنان را نیز باید در همان کانسپت دید و به آن احترام گذاشت. اما در نشست با حقوقدانان و به ‌ویژه کارشناسان «حقوق اساسی»، دریافتم که زنان و در راس آنان مادران […]...

ادامه مطلب

سرکوب بی‌امان بهاییان/ مهرک کمالی

وقتی رمان «قطار چهارشنبه‌ها» (۱) نوشته‌ی انیسا دهقانی را می‌خواندم به سوالی غریب برخوردم: «تحمل دردی که منحصر به تو باشد ممکن است، اما دردی را که باید با دیگری شریک باشی چطور می‌شود تحمل کرد؟» «قطار چهارشنبه‌ها» به زندگی بهاییان ایران در سال‌های پس از انقلاب می‌پردازد اما سوالی که طرح می‌کند به درک […]...

ادامه مطلب

چرا صدای ما را نمی‌شنوند؟/ مجید شیعه‌علی

در سال‌های اخیر آن‌چه عموم جامعه‌ی ما را از حاکمیت به صورت جدی جدا ساخته و زمینه‌ساز ناامیدی گسترده از هرگونه عمل سیاسی گردیده است، عدم پاسخ‌گویی حاکمیت به مطالبات اکثریت جامعه‌ی ما است. در این سال‌ها این مطالبات از طرق مختلفی مانند حضور پای صندوق‌های انتخاباتی، نقد و نوشتن در مطبوعات، فریاد زدن مطالبات […]...

ادامه مطلب