یک: صحبت از پژمردن یک برگ نیست/ وای! جنگل را بیابان می‌ کنند/ دست خون‌آلود را در پیش چشم خلق پنهان می ‌کنند/ هیچ حیوانی به حیوانی نمی‌ دارد روا / آنچه این نامردمان با جان انسان می‌ کنند. –  فریدون مشیری

همون طور که شنیدین درختای خیابون ولی ‌عصر رو شهرداری برید، از ریشه -البته نه همه‌شونو- اون وقت ملت چنان از طریق فیس‌بوک خواستار پاسخگویی مسئولین شدن که، هر آینه گمان می‌کردی لایک زدن و استاتوس گذاشتن علاوه بر درمان بیماران سرطانی، می‌تونه محمدباقر رو هم ببره به دوران طلایی پیش از انتخابات و جو نامزدبازیش. در کشور دوست و برادر ترکیه -البته فعلا- سر قضیه ی پارک گزی، با وجود حضور ملت در خیابان و “پا فشاری” ۸ ساعتشون روبروی نماد آتاتورک، هنوز که هنوزه برادران اردوغانی اون پشت دست به تبر وایسادن که مث آپاچیا بریزن واسه قلع و قمع. البته اینم بگم که زیاد هم نمی شه خرده گرفت به ملت؛ به هر حال همه کاملا یادمونه که تو این مملکت با بافت زنده که نفس می‌کشه و چشم و گوش داره چه رفتاری میشه، مسلما تفکری که با افتخار از حذف فیزیکی انسان‌ ها یاد می‌کنه، اعتراض به قطع درختان رو اصلاً نمی‌تونه هضم کنه و محمد باقر بارها شده شب ها به برادرا اس‌ام‌اس میده که آقا داستان چیه؟ این درختا که بریدیم مگه دانشجویی چیزی بودن؟ والا بخدا باتوم هم نزدیم، تازه شب خواب بودن بریدیم، هیچ‌کدومم پرت نکردیم از ارتفاع، زخمی و ناقص هم نکردیم، از ریشه زدیم.

دو: از اونجا که در این هشت سال، فضای باز سیاسی در کشور روز به روز هی بیشتر گشاد می‌شد بسیاری از مردم ایران دیدن که با ادامه‌ی این روند در کنار تعطیل شدن زندان‌ها و آزاد شدن صدها زندانی سیاسی که در واقع وجود خارجی ندارند و عدم حمایت از اقدامات تروریستی در دنیا و محبوبیت ایران در جامعه‌ی بین‌الملل و شفافیت دو انتخابات به طور پیاپی و همچنین رشد اقتصادی بالای ۲۲ درصد و تورم -۸ درصد و آمار اشتغال ۵٫۷ میلیون نفر در هر سال و بدهکار شدن تمام بلاد غرب و شرق به جمهوری اسلامی و البته دلار ۱۲ ریالی، بهتره هر چه زودتر کشور رو به مقصد نامعلومی ترک کنن. دلیلشم می گن اینه که اساساً ملت ایران به خوشی بیش از حد عادت ندارن و رو دل می‌کنن.

سه: برای یک نوجوانی که در آمریکا ۵ روز به اشتباه -و نه عمد- در سلولی انفرادی زندانی شده بود و همه فراموش کرده بودن که این بنده خدا اونجاست و از تشنگی و گرسنگی داشت مریض می‌شد، ۴ میلیون دلار معادل ۱۴٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ تومان خسارت در نظر گرفته شد. داشتم فکر می‌کردم که خدای نکرده اگه روزی قرار باشه به زندانی‌های ایرانی جهت روزها بدرفتاری و شکنجه و توهین و تحقیر و اعتصاب‌های غذا، چنین خسارت‌هایی داده بشه، بودجه‌ش چند برابر اختلاس ۳٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰٫۰۰۰ تومانی می‌شه؟