
چشم انداز نظام سلامت در ایالات متحده
سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) معیارهای 1200 نظام سلامت را در میان 34 کشور صنعتی گزارش میکند. یافتههای مقایسهی نظامهای سلامت کشورهای مختلف میتواند حوزههای قابل بهبود را نشان داده و الگویی برای عملکرد بهتر به دست بدهد. این تحلیل بر دادههای سلامت استرالیا، کانادا، دانمارک، فرانسه، آلمان، هلند، نیوزلند، نروژ، سوئد، سوئیس، انگلستان و آمریکا تمرکز کرده است. همچنین شاخصهای کیفیت مراقبت از سلامتی که برای سنجش و مقایسهی کیفیت ارائهی خدمات سلامت در میان کشورها به کار میرود، دادههای مصرف و قیمت دارو، قیمت خدمات MRI و دیگر منابع نیز مد نظر قرار گرفتهاند. در میان این کشورها، دادههای ایالات متحده در بعضی از موارد به طرز قابل توجهی با سایر کشورها متفاوت بود.
بررسیهای مقایسهای نشان میدهد که سرانهی تعداد پزشکان به ازای هر هزار نفر در ایالات متحده (43/2 پزشک) از سایر کشورها کمتر و از میانهی کشورهای عضو سازمان (00/3 پزشک) پایینتر است. سرانهی مشاورهی پزشکی (ویزیت) این کشور به همراه کشور سوئیس نیز در میان این دوازه کشور پایینترین عدد را نشان میدهد در حالیکه این عدد برای کشور آلمان دو برابر این دو مورد است. تعداد تختهای بیمارستانی (برای بیماران غیرسرپایی) (7/2 تخت به ازای هر 1000 نفر) کمتر از میانهی کشورهای عضو سازمان است، در این میان تعداد تختهای کشور نیوزلند و نروژ از همه کمتر و آلمان بیشترین تخت را داشت. متوسط زمان بستری برای درمان غیرسرپایی در ایالات متحده 5/5 روز است، که از میانهی کشورها کمتر است، جالب توجه اینکه متوسط زمان بستری از سال 1980 به شکل چشمگیری کاهش یافته است. هر چند مدت بستری در ایالات متحده کوتاه است و تعداد آن نیز فراوانی کم دارد اما هزینهی هر بار ترخیص بسیار بیشتر از سایر کشورها است، هزینهی هر ترخیص در این کشور 16,708 دلار است که از دومین کشور دارای بیشترین هزینه ترخیص یعنی کانادا با هزینهی ترخیص 12,669 دلار، 25 درصد گرانتر است. ماندن در بیمارستان در کشورهای فرانسه و آلمان حدود یک چهام کشور آمریکا هزینه در بر خواهد داشت.
طبق گزارش صندوق مشترکالمنافع (Commonwealth Fund) به احتمال اینکه افراد بالغ آمریکایی به طور منظم حداقل یک نسخه (61%) و حداقل چهار داروی تجویزشده (25%) دریافت کنند بیش از سایر کشورها است. کمترین مصرف دارو به نسبت آمریکا مربوط به کشور سوئیس است و تنها دو سوم افراد بالغ سوئیسی نسخهی منظم دریافت میکنند. به همین ترتیب 30 داروی پرتکرار و مشترک نسخهها در ایالات متحده بیشترین قیمت را دارد، از میان کشورهای دیگر قیمت داروها در چهار کشور کمتر از نصف قیمت دارو در ایالات متحده است. با توجه به نرخ مصرف و قیمت داروها در آمریکا، مخارج دارویی این کشور نیز در مقایسه با سایر کشورها بیشتر و 897 دلار به ازای هر نفر است. همچنین نرخ رشد واقعی سالانه سرانه مخارج دارو نیز در آمریکا بیشتر از سایر کشورهاست.
بیشترین عرضهی دستگاههای تصویربرداری پزشکی در کشور آمریکاست. تعداد 3/34 دستگاه CT اسکن و 9/25 دستگاه MRI به ازای هر یک میلیون نفر در میان کشورها ایالات متحده را در صدر قرار میدهد. تنها استرالیاست که با 56 دستگاه CT اسکن به ازای یک میلیون نفر بالاتر از ایالات متحده قرار میگیرد. همچنین تعداد استفاده از این دستگاهها به ازای یک میلیون نفر و همچنین هزینهی تصویربرداری نیز در آمریکا بیشتر از سایرکشورها است.
نرخ 5 سال زندهماندن پس از سرطان نیز در آمریکا نسبتاً بیشتر است. این نرخ برای کسانی که به سه سرطان سینه، انتهای روده بزرگ و دهانه رحم مبتلا شده و پنج سال زنده ماندهاند به ترتیب 5/90 درصد (بیشترین نرخ در میان همه کشورها) در آمریکا و 5/78 درصد در انگلستان (کمترین)، 5/65 درصد در آمریکا (بیشترین) و 6/51 درصد در انگلستان (کمترین)، 9/71 درصد در کانادا (بیشترین) و 4/59 درصد در انگلستان (کمترین) بوده است. همچنین نرخ مرگ ناشی از سرطان نیز به طور متوسط در میان این کشورها برای هر یک از سرطانهای گفته شده به ترتیب 23، 19 و 2 درصد بوده است.
مخارج مراقبت از سلامتی سال 2008 ایلات متحده، چه از به صورت سرانهای یا درصدی از تولید ناخالص داخلی، از سایر کشورها بالاتر بود. سرانه مخارج مراقبت از سلامتی در این کشور 7,538 دلار است، در حالیکه دو کشور بعدی یعنی نروژ و سوئد به ترتیب سرانه 5,003 و 4,627 دلار دارند. آمریکا 16 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را حوزه سلامت خرج میکند. این عدد حدود 40 درصد بیش از درصد مخارج سلامتی کشور دوم یعنی فرانسه است. البته رشد سرانه مخارج سلامت آمریکا 4/3 درصد و کمی کمتر از میانهی کشورهای سازمان (9/3 درصد) بود. تفکیک منابع تامین مالی هزینهکرد حوزه سلامت نیز جالب توجه است. در میان این کشورها آمریکا بیشتری حجم مخارج بخش خصوصی را دارد در حالیکه سایر کشورها اغلب بر مدلهای تامین اجتماعی یا دولتِ پرداختگر تکیه میکنند. مخارج شخصی نیز در ایالات متحده بیش از سایر کشورها به جز کشور سوئیس است. در مجموع و پس از مقایسهی آمار کشورهای فوق چنین بر میآید که مخارج بالاتر به معنی و منعکسکنندهی درآمد بالاتر نیست. در کشور نروژ که از میان کشورهای مطالعه شده تنها موردی است که درآمد سرانه بیشتری نسبت به ایالات متحده دارد، مخارج مراقبت از سلامت تنها 5/8 درصد از درآمد ناخالص داخی است. با این وجود نرخ رشد مخارج مراقبت از سلامتی در همه این کشورها بیش از نرخ تورم است و انتظار میرود این رشد ادامه داشته باشد.
به نظر میرسد نیروهای زیادی در افزایش مخارج مراقبت سلامتی نقش داشته باشند. تجزیه و تحلیلهای صندوق مشترکالمنافع نشان میدهد عواملی نظیر پیچیدگیهای اداری، پیرشدن جمعیت، رویهی ”درمان تدافعی“ در واکنش نسبت به دعاوی حقوقی برای قصور حرفهای، نرخ عرضه و بهرهگیری از خدمات سلامتی، تخصیص منابع و استفاده از رویهها و تجهیزات پیشرفته در این امر دخیل هستند. اما در کشور آمریکا که جمعیت نسبتاً جوانی دارد در مقایسه با کشورهای صنعتی دیگر نرخ ویزیت دکتر و بستری در بیمارستان کم است عواملی نظیر قیمت بالا و خدمات درمانی جزئیشده باعث ازدیاد منابع و استفاده مفرط از متخصصانی میشود که چندان با هم هماهنگ نیستند.
در زمینهی مصرف، قیمت و مخارج دارو در کشورهای مختلف باید نکتهای را در مورد نیوزلند مورد توجه قرار داد. این کشور دومین کشور از لحاظ میزان مصرف دارو و نسخه است، نکته مهم دربارهی این کشور قیمت پایین دارو است، قیمت دارو در این کشور سه برابر ارزانتر از کشور آمریکا است. به نظر میرسد نرخهای ترجیحی، قیمتگذاری مرجع و سیاستهایی از این دست را میتوان در کشورهای دیگر بکار بست تا از مخارج درمان در آنها کاسته شود.
به هر روی با توجه به هزینهی بسیار زیاد درمان در کشور امریکا، باید به کیفیت درمان نیز توجه کرد. در حالیکه به نظر میرسد درمان سرطان در این کشور کیفیت بالایی داشته باشد اما نرخ بالای مراجعه به بیمارستان به خاطر بیماریهای مزمن نشان از فرصتهایی برای بهبود کیفیت است. با توجه به افزایش بیماریهای مزمن در میان افراد مسن و همچنین سهم آن در مخارج مراقبت از سلامتی، درمان موثرتر و مدیریت در مراقبتهای اولیه میتواند باعث بهبود درمان بیماران و همچنین جلوگیری از استفادهی غیرضروری از منابع کمیاب و گرانقیمت شود.
ماهنامه شماره ۲۰