بر مزار مختاری – شعری از علی حسینی

در میان مزارها گشتم و نیافتمت چراکه سنگ مزارت کوچک بود و آن چه جز نامت بر آن حک شده تنها شاعر و نویسنده است و همین هم کافی ست.   بر مزارت گریستم در شهر مرده گریستم بر این سرزمین بی مروت گریستم و به دست های خالیم نگاه کردم.   مردی که در […]...

ادامه مطلب

فقدان – شعری از رضا اکوانیان و علی حسینی

پیش‌ترها، آن‌روزها که هنوز مانده بود بیست‌ساله شویم و شعر حال عجیبْ بهتری داشت و “دهدشت” جوان بود و کمی هنوز بوی زندگی می‌داد، من و “علی حسینی”  رفیق خوب همیشه و هنوز، آخر شب‌های آخر هفته را با هم بودیم و شعرهای مشترک می‌گفتیم؛ شب‌ها و شعرهایی که به شب‌ها و شعرهای “چریکی‌مان” معروف […]...

ادامه مطلب