بیست‌وسوم بهمن‌ماه سال ۱۴۰۰ قدم‌های دو دختر قهرمان، یکی هجده‌ساله و دیگری سی‌وهشت‌ساله به سکوی قهرمانی اول و سوم مسابقات کشوری کاراته، سبک کیوکوشین IFK اروپا رسید؛ دخترانی که همین روزها ره‌سپار اسپانیا می‌شوند تا این‌بار طعم مسابقات جهانی را مزه‌مزه کنند. سمانه و لیلا اول در کوچه، پس‌کوچه‌های تهران در جست‌وجوی مواد پابه‌پا شدند […]...

شخصیت اول کتاب خاطرات دلبرکان غمگین من روزنامه‌نگار پیری است که در آستانه‌ی نود سالگی می‌خواهد یک شب عشقی دیوانه‌وار را با دختری نوجوان به خودش هدیه دهد؛ تصمیمی که در نهایت در نود سالگی زندگی او را لبریز از احساس رهایی می‌کند که پیش از آن نظیرش را نشناخته بود. آزادی همه‌ی آن چیزی […]...

از صدای داریه و خلخال و هلهله می‌شد فهمید آمده‌اند؛ یک کاروان حدوداً صدنفره از زنان، کودکان و مردانی که ورودشان به شهر را با رقص و آواز خبر می‌دادند. ننه می‌گفت: «چله‌ی تابستان بعد از غربتی‌ها می‌آیند.» هر سال همین بود؛ بچه‌های محل دنبالشان می‌دویدند و می‎‌رقصیدند، زن‌ها کنار درِ خانه‌ها نگاه می‌کردند یا […]...

یکی از زنان مددکار اجتماعی که تجربه‌ی سال‌ها کار در حوزه‌ی توانمندسازی زنان کارتن‌خواب ایرانی را در کارنامه‌ی کاری خود دارد، زمانی از زبان روزمره‌ی زنان کارتن‌خواب چیزی فهمید که به او کمک کرد در یک لحظه بخش عریان و تکان‌دهنده‌ای از زندگی روزمره‌ی این زنان را در تناوب یک عبارت بفهمد. در ابتدا او […]...

اکرم، مرضیه و محمد کسانی‌اند که خیابان را برای زندگی انتخاب کرده‌اند؛ کارتن‌خواب‌هایی که همه با همین نام‌ها خودشان را معرفی می‌کنند. بعضی‌هایشان نمی‌دانند چه شد که خانه‌شان خیابان شد و زندگی‌شان شبانه. مرضیه را از خانه بیرون کردند و در خیابان ماند. محمد با پدرش نساخت و بیرون آمد و افرادی که هرکدام به […]...

بسیاری از زنان کارتن‌خواب حتی اگر سن کمی داشته باشند، بارداری و مادرشدن را تجربه کرده‌اند. برخی از آن‌ها مادرانی‌اند که فرزندانشان را نزد خانواده‌ و اقوام جا گذاشته‌اند، بعضی نوزادان مرده به دنیا آورده‌اند و کسانی هم از سر ناچاری بچه‌هایشان را فروخته‌اند. گزارش پیش‌ رو صورت وضعیت مختصری از سرنوشت کودکان زنان کارتن‌خواب […]...

زمان: 9 صبح، یکی از روزهای زمستان مکان: مترو شوش از مترو که بیرون می‌آیم، سوز سردی می‌آید. برای رفتن به آن طرف خیابان، پله‌های مارپیچ پل عابری را که درست روبروی مترو است، بالا می‌روم و به آن طرف خیابان که می‌رسم، بعد از رد کردن چند مغازه‌ی فرزکاری و آهنگری، کنار دیوار بلند […]...

شاید بتوان گفت ضروری‌ترین اقدامی که باید برای یک کارتن خواب و یا جمعیتی از این افراد انجام داد، قائل شدن حق زندگی و شهروندی دقیقاً به مانند دیگر شهروندان است. بی خانمان و کارتن خواب هم درست مانند یک انسان و یک شهروند عادی در کنار حق داشتن سر پناه و خوراک مناسب، بسیاری […]...