اعدام از دریچه‌ی #هشتگ/ پویان خوشحال

ایران یکی از کشورهایی است که هم‌چنان از مجازات اعدام، به‌طور گسترده استفاده می‌کند. این موضوع همواره با اعتراض نهادهای حقوق بشری همراه بوده است. پرسش مهم این است که آیا فشار رسانه‌ها، اعم از رسانه‌های سنتی و بین‌المللی و نیز موج‌آفرینی در شبکه‌های اجتماعی و راه‌اندازی کمپین‌های هشتگی می‌تواند در توقف یا لغو «حکم […]...

ادامه مطلب

وقتی فال‌گیران تاس می‌اندازند و ما می‌بازیم/ پویان خوشحال

آلبرت اینشتین جمله‌ی معروفی دارد: خدا تاس نمی‌اندازد. اما اگر امروز زنده بود و نگاهی به شبکه‌های اجتماعی می‌انداخت، شاید با ناامیدی سرش را می‌تکاند و می‌گفت، به نظر می‌رسد که فالگیران و شبکه‌های اجتماعی نه‌تنها تاس می‌اندازند، بلکه دارند با آن قمار هم می‌کنند، چراکه امروزه، پیشگویی‌ها، فال‌ها و خرافات در لباس مدرن خودنمایی […]...

ادامه مطلب

علیرضا زاکانی در نقش «برادر بزرگ»/ پویان خوشحال

با در نظر گرفتن این حقیقت که نظام جمهوری اسلامی یک نظام ایدئولوژیک است، ورود شهرداری تهران به مرکزیت علیرضا زاکانی به طرح موسوم به «نور» برای همراهی با ارگان عریض و طویل نیروی انتظامی به عنوان بازوی اصلی اجرایی این طرح، منطقی به نظر می‌رسد. اما آیا منطقی بودن این امر –البته در چارچوب […]...

ادامه مطلب

ایران در رتبه‌ی ۱۰۱ شادترین کشورهای جهان/ پویان خوشحال

ایدئولوژی حکومت در تضاد با شادی است فهرست سالانه‌ی شادترین کشورهای جهان براساس نتایج نظرسنجی‌های موسسه گالوپ بار دیگر منتشر شد و مردم کشور فنلاند برای چندمین سال متوالی شادترین مردم جهان لقب گرفتند. نگاهی به ۱۰ کشور بالای فهرست شادترین مردم جهان، نشان می‌دهد که به جز کشورهای اسرائیل و اندونزی سایر کشورها در […]...

ادامه مطلب

سامانه‌ای شاد، برای ویرانه غمگینِ دانش‌آموزان محروم از تحصیل/پویان خوشحال

۱۵ میلیون و ۱۳۸ هزار و۵۲۳ نفر؛ این عدد جامعه دانش‌آموزان ایران را تشکیل می‌دهد که به گفته مقامات وزارت آموزش و پرورش کمی بیش از ۱۲ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر از آن‌ها از سامانه شاد استفاده می‌کنند.(1) به این معنی که بیش از ۳ میلیون نفر به هر دلیلی قادر به استفاده از […]...

ادامه مطلب

خاطرات همراهی با دو فعال محیط زیستی محبوس در اوین/پویان خوشحال

جلسه بازجویی تمام شد. من با چشم های بسته رو به دیوار در گوشه ای نشسته بودم. بازجو که در بند دو الف زندان اوین، همه «سید» صدایش می کردند، گویا با تلفن حرف می زد: «دوره انفرادیش تموم شده. لطفاً در اولین فرصت منتقلش کنید، بند عمومی». به خودم می گفتم بالاخره دوره هم […]...

ادامه مطلب