سربازی اجباری، ظلم به بیپناهان و بیصدایان/ مهرک کمالی
«سربازی من در پادگان نایبند، پادگان نیروی دریایی ارتش در بندرعباس بود. فعالیتهای ما در پادگان، کارهای بدنی عبثی بودند که فقط به درد ساییدن روح و تلف کردن عمر میخوردند. از جمله جارو کردن محوطه هر روز صبح و عصر، تمیز کردن توالتها روزی دو بار، تمرین رژه، شستن یغلاویها (ظروف فلزی غذا)، تمیزکردن […]...
ادامه مطلب