کسی به جوخه‌ی آتش نمی‌سپارد جان – شعری از مهرداد نقیبی

از قعرِ سیاهی می‌گذرد در قرن‌های تباهی در هوای اختناق با سینه‌های سوخته و خونین و جان‌هایی که زیرِ حریقِ رگبارها به خاک می‌افتند.   میان آن میدان‌های پر خون؛ و دشت‌هایی از یادِ یاران گلگون.   ***   از قعر شب می‌گذرد و شهابِ روشنایی می‌تراود در آسمانِ شب‌زده.   دیگر کسی نمی‌دهد تن […]...

ادامه مطلب