نوشتن این چند سطر تنها از این بابت است که بگوییم در خط صلح می دانیم که نسرین ستوده عزیز در اعتصاب غذا به سر می برد. نسرین ستوده فعال حقوق بشر و وکیل دادگستری، عضو کانون مدافعان حقوق بشر، کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، و انجمن حمایت از کودکان بوده و وکالت پرونده‌های بسیاری از فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زنان، کودکان قربانی ِ کودک آزاری و کودکان در معرض اعدام را برعهده داشته‌است. ستوده در سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۸ میلادی) برنده جایزه حقوق بشر «سازمان حقوق بشر بین‌الملل» شد. نسرین ستوده سیزدهم شهریور ۱۳۸۹ بازداشت شد. این وکیل دادگستری به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی، تبانی و تبلیغ علیه نظام و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر” به تحمل ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور و به جرم “تظاهر به بی‌حجابی” به پرداخت ۵۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم شده است. وی در اعتراض به عدم اجرای آئین نامه اداره امور زندان ها و محرومیت از حقوق یک زندانی از جمله عدم دسترسی به تلفن و ایجاد انواع محدودیت ها برای ملاقات با فرزاندان خردسال خود و همچنین به مناسبت تشکیل پرونده کیفری و صدور قرار ممنوعیت خروج از کشور برای همسر و دختر ۱۲ ساله اش، از روز چهار شنبه ۲۷ مهر دست به اعتصاب غذا زده است.

همچنین به یاد بیاوریم که روح احمد قابل دوست داشتنی دیگر در بین ما نیست. وی پژوهشگر دینی و از فعالان سیاسی منتقد جمهوری اسلامی و دارای حکم اجتهاد از آیت الله حسین‌علی منتظری بود.وی از منتقدان سرسخت علی خامنه‌ای رهبر ایران بود که چندین نامه به وی نوشته و منتشر کرده بود. در سال ۱۳۸۰ بازداشت و پس از تحمل ۱۲۵ روز زندان انفرادی در اوین، به قید وثیقه آزاد شده بود. اتهامات او در آن زمان اقدام علیه امنیت ملی، اهانت به رهبر و تبلیغ علیه نظام عنوان شده بود. در ۲۹ آذر ۱۳۸۸ احمد قابل که بعد از مرگ آیت الله منتظری برای مراسم تشییع او از مشهد به قم سفر می‌کرد در بین راه نیشابور بار دیگر بازداشت شد. روز ۲۱ خرداد ۱۳۸۹ پس از تحمل حدود ۱۷۰ روز زندان، با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون ریالی و با حکم رییس شعبه ۵ دادگاه انقلاب مشهد آزاد شد. اولین جلسه دادگاه قابل، روز ۲۹ اردیبهشت برگزار شد. او را با پابند به دادگاه آورده بودند. احمد قابل سال گذشته به دنبال تشخیص تومور مغزی از زندان به بیمارستان منتقل شد و تحت عمل جراحی قرار گرفته بود. او اوایل تیرماه سال جاری هم برای درآوردن ترکشی که از دوران جنگ ایران و عراق در بدن او بود، جراحی شد. این پژوهشگر دگراندیش دینی به دلیل وخامت وضعیت جسمی، روز دوشنبه ۲۴ مهرماه به کما رفت. پزشکان مرگ مغزی آقای احمد قابل را اعلان کرده اند و حیات نباتی ایشان بوسیله دستگاه ها ادامه دارد.

در سوریه هنوز رژیم اسد به جنایت های خود ادامه میدهد و اندک امیدی به برقراری صلح در این کشور نیست. اخضر ابراهیمی پیرمرد کهنه کار سازمان ملل نیز بی هیچ امیدی، برای یافتن اندک روزنه ای تلاش می کند تا طرفین را پای میز مذاکره بنشاند. جامعه جهانی نیز همچنان منفعلانه عمل کرده و تنها نظاره گرجنایت های هر روزه در حلب و دیگر شهر های سوریه است. بی شک نقش جمهوری اسلامی، حزب الله لبنان، روسیه، چین و همین طور سکوت غیر قابل درک کشورهای غربی در شعله ور شدن آتش درگیری ها و جنگ داخلی در سوریه غیر قابل انکار است.

این ها را نوشتیم تا بگوییم این شماره خط صلح با احترام به تمام فعالین و ناظرین حقوق بشر در جهان، تقدیم می شود به روح بزرگ احمد قابل و نسرین ستوده همیشه استوار و ستودنی و ملت بیگناه و خسته از جنگ سوریه.

به امید روز های بهتر و صلح همه گیر و همیشگی