آخرین به روز رسانی چهارشنبه, ژانویه 20, 2021
نگاه اول: مردم بلوچ از داشتن تلویزیون و رادیویی که مشکلات آن‌ها را بیان کند محروم‌اند. رسانه‌های جمهوری اسلامی بلوچستان را بایکوت خبری کرده‌اند و آن‌چه هم در صدا و سیما از مردم بلوچ پخش می‌شود، جنبه‌ی نمایشی، تعریفی و تعارفی دارد و به طور کلی برنامه‌های صدا و سیما در زمینه‌ی موارد نقض حقوق مردم بلوچ خلاف واقعیت موجود و به معنای واقعی کلمه مصداق “سیاه نمایی” و “دروغ” است. از سوی دیگر نبود وبسایت‌های مستقل داخلی، روزنامه، مجله، هفته‌نامه و حتی گاه نامه‌ای که آزادانه بتواند واقعیت‌های استانی را که همواره به عنوان “محروم ترین” و “امنیتی ترین” استان ایران شناخته می‌شود، بیان کند، مزید بر مشکل شده و ضعف جامعه‌ی مدنی این مشکل را به مراتب افزایش داده است و بارقه‌های امید مردمی که لیست بلند و بالایی از محرومیت‌ها و فشارها را پشت سر نام خود یدک می‌کشند، کور کرده است.
مجموعه نقض حقوق بشر علیه شهروندان بلوچ را گزارش می کند- عکس از آرشیو مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
نگاه دوم: کمپین فعالین بلوچ در مدت سه سال فعالیت خود تلاش کرده با اطلاع رسانی درست و به موقع موارد نقض حقوق مردم بلوچ، گامی موثر در شکستن فضای سکوت رسانه‌ای بلوچستان بردارد در این گستره و با توجه به “بی مهری عامدانه” رسانه‌های داخلی، بسیار تلاش کردیم که توجه رسانه‌های مستقل و تلویزیون‌ها و رسانه‌های خارجی را به سمت این منطقه جلب کنیم؛ اما بر خلاف انتظار توجه‌ها بسیار کم بوده و عملاً به نحوی همان “بی مهری” را یک بار دیگر هر چند خفیف‌تر تجربه کردیم. رسانه‌های بزرگ بارها خبرهای مهم از موارد حقوقی بلوچستان را که دارای معیارهای یک خبر حرفه‌ای نیز بودند، به بهانه‌های مختلف پس زدند و همکاری و همراهی مطلوبی را در این زمینه ندیدیم.
مجموعه نقض حقوق بشر علیه شهروندان بلوچ را گزارش می کند- عکس از آرشیو مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
نگاه سوم: به جرات می‌توانم بگویم که “مجموعه فعالان حقوق بشر ایران” و مشخصاً تیم وبسایت خبری “هرانا” در این مدت بارقه‌ی امید مردم بلوچستان بودند. اگر بنده و دوستان و همکاران بنده در کمپین فعالین بلوچ با مجموعه فعالان حقوق بشر ایران آشنا نمی‌شدیم، شاید اکنون به ضرس قاطع می‌توانستم بگویم که فعالیت‌های حقوق بشری در ایران هم حزبی و باند بازی شده‌اند؛ گرچه فعالان مستقل و انجمن‌ها و کانون‌های مدافع حقوق بشر دیگری نیز فعالیت بسیار خوب و میمونی دارند اما هیچ کدام در هیچ یک از مقاطع (دستکم این سه سال که کمپین فعالین بلوچ وارد عرصه‌ی فعالیت شده است) همانند “هرانا” با مردم بلوچ همراهی نکرده و در شکستن قفل مرکزگرایی و سکوت رسانه‌ای موفق‌تر عمل نکرده‌اند. از این رو با استفاده از این فرصت پیش آمده لازم می بینم به عنوان مدیر کمپین فعالین بلوچ و به نمایندگی از آن دسته از مردم بلوچی که جزو دنبال کنندگان ما هستند، مراتب تشکر خود را بیان کنم. با این امید که این مجموعه بیش از پیش در رساندن صدای مظلومیت و محرومیت استان سیستان و بلوچستان، مردم بلوچ را همراهی کرده و تریبونی قوی برای تقویت جامعه‌ی مدنی شود.
